Birçok sahih Hadis'te rivayet edildiği gibi, Hz. Peygamber, bu sureyi “Kur’an'ın üçte birine eşit” olarak görüyordu (Buhârî, Müslim, İbni Hanbel, Ebû Dâvûd, Neseî, Tirmizî, İbni Mâce). Surenin Mekke döneminin ilk yıllarında nazil olduğu sanılmaktadır.
1 DE Kİ: “O, Tek Allah'tır:
2 Allah, Öncesiz ve Sonrasız, Bütün Evrenin Asıl Sebebi.1
3 O doğurmamıştır, doğurulmamıştır;
4 ve hiçbir şey O'na denk tutulamaz.”2
DİPNOTLAR
1 Bu karşılık, Kur’an'da bir tek defa geçen ve yalnızca Allah için kullanılan Samed teriminin yaklaşık anlamını vermektedir. Bu terim, İlk Sebep ve Öncesiz-Sonrasız Mutlak Varlık kavramlarını, mevcut olan veya tahayyül edilebilen her şeyin esas kaynağı olan Allah'a döneceği ve bu nedenle hem yoktan var edilmesi hem de varlığını sürdürmesi açısından O'na bağımlı olduğu düşüncesi ile içiçe geçmiş şekilde kapsar.
2 Karş. 89:3, not 2 ve sure 19, not 77. Allah'ın her bakımdan tek ve benzersiz olduğu, bir başlangıcının ve sonunun olmadığı gerçeği, “hiçbir şey O'na denk tutulamaz” ifadesinde mantıkî karşılığını bulmaktadır: Böylece O'nu tasvir etme ve tanımlama ihtimallerini de saf dışı bırakmaktadır (bkz. 6:100'ün son cümlesi ile ilgili not 88). Sonuç olarak, O'nun Varlığının mahiyeti insan kavrayışının yahut tahayyülünün sınırları dışındadır: bu gerçek, Allah'ı mecazî temsîller veya hatta soyut semboller aracılığıyla “tarif etme” teşebbüslerinin neden hakikatin inkarı ile eşit görüldüğünü açıklamaktadır.
