Bu surenin yakından ilişkili olduğu bir önceki surenin (Felak) giriş notuna bakınız.
1 DE Kİ: “Sığınırım ben insanların Rabbine,
2 insanların Hakimine,
3 insanların İlahına;
4 fısıldayan sinsi ayartıcının şerrinden,
5 insanların kalbine fısıldayan;1
6 görünmez güçler[in] ve insanlar[ın bütün ayartmaların]dan”.2
DİPNOTLAR
1 Yani, “Şeytan” (Râzî'nin işaret ettiği gibi, kelimenin en geniş anlamıyla; bkz. sure 14, not 31).
2 Bu ayet, Ek III'te açıklanmaya çalışılan cinneh (cinn ile eş anlamlı) kavramı ve teriminin Kur’an'da ilk kullanıldığı yerdir. Yukarıdaki bağlamda terim, muhtemelen insan bünyesinin karşı karşıya bulunduğu ve doğru ile yanlış arasında ayrım yapmamızı zaman zaman güçleştiren görünmez, esrarlı tabiat güçlerini göstermektedir. Ancak, Kur’an'ın son suresinin bu son ayeti ışığında bakıldığında, kendilerinden Allah'a sığınmamız emredilen “görünmez güçler”in, kendi kalplerimizin körlüğünden, ihtirasımızdan ve atalarımızdan bize geçen sakat anlayış ve bâtıl değerlerden kaynaklanan şeytanî eğilimler olduğu sonucuna varırız.
